دانشگاه علامه طباطبایی

دانشکده ادبیات فارسی و زبان­های خارجی

 پایان­نامه کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی

 بررسی سبک­شناختی شعر نشاط اصفهانی

 استاد راهنما

دکتر غلامرضا مستعلی پارسا

استاد مشاور

دکتر محمدحسن حسن­­زاده نیری

برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده درج نمی شود

تکه هایی از متن به عنوان نمونه :

چکیده

پس از انحطاط شعر در اواخر سبک هندی و پیچیدگی­ها و دیریابی اشعار آن دوره، گروهی از دوست­داران شعر و ادب پارسی به فکر بازآفریدن شکوه و عظمت از دست رفته این زبان افتادند و تنها راه ممکن را جستجو و تتبّع در آثار پیشینیان و سرودن شعر به سبک و شیوه آنها دانستند. آنها با تشکیل انجمن­های ادبی وتبیین این موضوع، راه را برای شاعران بعد از خود هموار کرده و به فخامت و سادگی زبان کمک بزرگی کردند.

از جمله مؤسسّین این انجمن­ها که در تشکیل سبک بازگشت یا رستاخیز ادبی سهم عمده­ای داشت میرزا عبدالوهّاب نشاط اصفهانی شاعر و نویسنده عهد قاجار بود که با تأسیس انجمن ادبی نشاط در شهر اصفهان و با آگاهی بیشتر به اسلوب­های گوناگون شعری و با تسلط به زبان و اصول و فنون آن توانست سنت­های ادبی شاعران هم­عصر خود را پرمایه و برای تحولات ادبی بعد آماده کند. نشاط در غزل به شعرای سبک عراقی گرایش خاصی داشت چنانکه می­توان سخن او را از نظر روانی و دلنشینی هنری و درون­مایه­های اجتماعی،  اخلاقی و عرفانی، همچنین کاربرد آرایه­های مختلف بدیعی و بیانی  به سخن حافظ، شاعر سبک عراقی نزدیک دانست. دراشعار نشاط کلمات، اصطلاحات و کاربرد­هایی از دستور زبان کهن را می­توان دید که بیانگر اقتباس او از سبک خراسانی است. گاهی نشانه­هایی مبنی بر پیروی از سبک هندی را هم می­توان در اشعار نشاط یافت که نیازمند تحقیق و پژوهش بیشتر در این زمینه است.

شایان ذکر است که مقام نشاط در غزل سبک بازگشت و در قیاس با شاعران هم عصرش غیر قابل انکار است و درکاربرد سبک­های گوناگون سخن، از آنها کار آزموده­تر است

مقدمه

سبک درلغت تازی به معنی گداختن و ریختن زر و نقره است و سبیکه که پاره ی نقره گداخته را گویند، ولی ادبای قرن اخیر سبک را مجازاً به معنی ” طرز خاصی از نظم و نثر ” استعمال کرده اند و تقریبأ آن را در برابر استیلstyle”” اروپائیان نهاده اند (شمیسا، 1375: 147).

دهخدا سبک را این گونه تعریف می کند:

” سبک شناسی دانشی است که در آن از ویژگی­های ادبی و سبکی یک نوشته یا دوره گفتگو می­شود یا دانشی که از مجموع جریان سبک­های مختلف یک زبان بحث می­کند  ”  (دهخدا، 1385: 1644).

عبدالحسین زرین­کوب درباره سبک چنین نظری دارد:

“سبک که عبارت است از شیوه خاص در نزد هرگوینده تعبیر صادقانه­ای است از طرز فکر و مزاج طبع او. اگر طبع شاعر تند و سرکش باشد، سبک بیانش غالباً سریع و کوتاه می­شود و اگر طبعی داشته باشد خیال پرور و رویایی سبک او آکنده می­شود از استعارات و مجازات دور و دراز… از طبع بلند سبک عالی بر می­آید و از طبع حقیر سبک ضعیف “(زرین کوب، 1372: 175)

برای دانلود پایان نامه اینجا کلیک کنید

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 98