دانشگاه علامه طباطبایی
دانشکدۀ ادبیات فارسی و زبانهای خارجی
عرفان، هرمنوتیک، عشق عُذری تحلیلِ تآویلِ نمادها و مضامین اشعار عُذری در متون عرفانی از قرن نخست تا پایان قرن هفتم هجری
رسالۀ دورۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی
استاد راهنما
دکتر داوود اسپرهم
استادان مشاور
دکتر عبّاسعلی وفایی و دکتر محمّدحسن حسنزادۀ نیری
برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده درج نمی شود
تکه هایی از متن به عنوان نمونه :
چکیده
موضوع اصلی رسالۀ حاضر، بازکاوی نشانههای ادب عُذری (یکی از جریانهای شعری و انواع ادبیِ ادبیات عرب مربوط به قرن اول هجری قمری در دورۀ اموی) اعم از نامها و نمادها، موضوعات، سرودههای شاعران عذری، و تمثیلها و اشارههای داستانی به احوال دلباختگان عذری (همچون لیلی و مجنون) در برجستهترین متون عرفانی فارسی و عربی (اعم از متون مدرسی، و متون خلّاق و هنری) تا پایان قرن هفتم هجری، و تحلیل و بیان چگونگی حضور این نشانهها درین متون است. هدف و بلکه دستاورد این رساله در دو حیطۀ ادب تطبیقی و نقد ادبی جدید، تنها نشاندادنِ تأثیرپذیریِ ادب و عرفان ایران از ادب عرب نیست، بلکه تبیین و نشاندادن تأثیرگذاریِ متقابل و نقش خلّاقیتِ ادبا و عرفای ایرانزمین در حفظ، حیات، و حرکت ادب عذریِ عرب است. رسالۀ حاضر دارای سه فصل است. در فصل نخست ابتدا با چند مقدمه به بحث چیستیِ حبّ عذری، معرفی شاعرانِ عذری، تعریف و تبیین حبّ عذری، چگونگی پیدایش آن، مراحل آن، و مهمترین موضوعاتِ آن بنا به درونمایههای سرودههای شاعران عذری پرداخته خواهد شد. هدف فصل دوم جستجو و بحث در چگونگیِ حضورِ نشانههای ادب عذری، اعم از سرودههای شاعران عذری، شخصیتها، داستانها، و موضوعات ادب عذری، در برجستهترین متون صوفیانه و عارفانه تا پایان قرن هفتم هجری است. هدف فصل سوم، اگرچه بهکوتاهی، پرداختن از چه گفتن به چگونه گفتن بوده است. در این فصل با بیان چند مقدمه، به چگونگی حضور این نشانهها در متون عارفانه و نیز متون خلّاقِ هنری برمبنای هرمنوتیک و تأویلِ متن پرداخته میشود تا بنگریم که عرفا و صوفیه (بهعنوان خوانندۀ متن) چه خوانشهای خلّاقانهای ازین متون داشتهاند و نیز هنرمندان (بهعنوان مؤلف متن) چگونه از نشانههای ادب عذری برای گسترشبخشی به توانشِ تفسیرپذیریِ متن برای دوگونه خوانشِ عاشقانه و عارفانه، بهرهجستهاند. در جدولِ پایانیِ رساله نیز سرودههایی از شاعران عذری را خواهیم دید که این نگارنده موفق به یافتن آنها در لابهلای متون عرفانی شده و در بیشینۀ موارد برای نخستینبار نام سرایندگان آنها را تعیین کرده است. مهمترین دستاورد این رساله (بنا به فصلِ نخست) نشاندادنِ ریشههای بسیاری از موضوعات شعر فارسی (خاصه غزل کلاسیک) بر اساس موضوعات متون عذری – و بهتبعِ آنها بر اساس متون عرفانی- است. نگارنده برآن است که آشنایی با این آبشخورهای موضوعی و فکری، درک و دریافت خواننده را از بسیاری از موضوعات کلان و پرکاربرد در شعر کلاسیک فارسی (خاصه غزل عاشقانه و عارفانه) بهنحو چشمگیری افزایش میدهد. و اما دستاورد نهایی این رساله نشان دادن شدت تأثیرپذیری عرفان و ادب ایران از ادبیات عرب نیست؛ بلکه اشاره به توانمندی و خلّاقیت چشمگیر ادبا و عرفای ایران در پرورش، دگردیسی و تکاملِ بخشی از ادبیات عرب است. چنانکه در بخش نتیجهگیریِ این رساله گفته خواهد شد، بهعقیدۀ این نگارنده ایرانیان در حفظ، حیات و حرکتِ ادب عذری، سهمی بیش از خود اعراب داشتهاند. رسالۀ حاضر را در نهایت میتوان بهنوعی آغازگرِ بحث دربارۀ نقشِ نویسندگان، عرفا و ادبای ایرانی، و خلّاقیتِ ایشان، در حفظِ اشعار، تئوریزه کردنِ موضوعات، تعالیِ اندیشهها، سامانمند کردنِ داستانها، و گسترش و درمجموع توانمندساختنِ ادبِ عذریِ عرب دانست.
برای دانلود پایان نامه اینجا کلیک کنید
لینک بالا اشتباه است
:: بازدید از این مطلب : 100
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
